Bengeler Geschichtscha in Mundart

En ehemolige Bengela Jung azellt!

• Teil 1 -

Hans Ketter

Iwa oos Träfe Virischjahr en Bengel an da Alwabaach

Han äich ma off da Hämfahrt vill Gedanke gemaach.

Äich kinn jo* mol ä klä Gedichtje maache, 

vo frea azelle, daat wea bestimmt watt se laache.

Äich gläv, äich don et enfach mol vasooche,

paar Geschichtja fä Spaß en mäi Gedächtnis roofe.

Et wea läichta, hät äich frea alles offgeschriewwe,

wat mia Pänz alles gemaach un han gedriwwe.

Mia Kenna han vill gespillt, oft im grießte Drääck,

off dem Humerich Gääßje odda off Kennema Ääck,

un kohm äich, vom Spille ganz drääkisch, vom Damme,

hat oos Lißje geschännt: „Dou solls däich wat schamme!“

Am määste un am levste ha ma omens Klääpa gebout, 

däm Bertes em Fillawääch glatt mol de Abee geklaut,

de Schwäin ous dem Stall gelooß bäim Kosta Juppes,

en da Engwiß gohnge ma de Krewwa an de Fluppes.

Of bäim Schlunkes, Scholle Kloos odda bäim Roth,

bäim Frächhäätemaache haate ma imma gode Mot.

Un gohng et mol schief, rannte ma flott bis in de Pääsch.

Wenn se oos kreht ha, gove ma och mol vadrääsch.

„Äisch maache nemmi met, dia kinnt ma de Naache däije.“

„Quatsch, Häns, hout ärjare ma däm Klase Woona säin Bäije.“

„Kräitzkrimmesje, daat es doch alles Kappes.“

„Dunnakäil, wenn dou net met michs, bes de en Dappes.“

*Das kursiv geschriebene o wird wie in Korn gesprochen, das normal geschriebene o wie in Brot.

Textquelle: Alftalchronik 1992 / 1993