Bengeler Geschichtscha in Mundart

En ehemolige Bengela Jung azellt!

• Teil 3 -

Hans Ketter

Awwa bal kohm en Zäit, et gov näist mie se laache.

Mia Junge mooßte en de Kreech, watt wollte ma da maache.

Sägs Kommerode von oosem Jahrgang kohme nemmi hääm,

ihr Läwwe mooßten se hergäh, daat Schicksal wa gemään.

De Hamma Toni, Petze un Drucker Martin un de Ternesse Pitta,

och Schumacher Alla un Häkels Karl, et wa schunn bitta.

Daat Fabers Karola, ä roich Mädche, god un zart,

mooßt och dra glääwe, un noch off su schrecklich Art.

Wea ous dem Kreech hämkohm, dä haat enfach Gleck.

Doch daat Läwwe gäät wäida, et gov kä Zereck.

Mia säin oos doch änisch, et wa am Sfang schwea,

wat oos half, mia haaten daat Läwwe gea.

Äich han net gewaat, mia en Frau gesoocht un och funn.

Glävt mia, daat wa bessa wie im Lotto gewunn.

Hout kann äich et kaum gläwe, awwa et es wahr,

nou läwwe ma schunn sesamme säit dräiunverzich Jahr.

Datt et mia noch su god gäht, äich wääs et genau

un sohn et gea, eß nua daat Vadeenst mäina Frau.

Ihr Mädcha un Junge vom Jahrgang näinzehn un zwanzich,

äich säin richtich fit un noch lang net ranzich.

Sehr mäich doch aa, an mia es noch näist schlapp,

un noch all de Jahr schwääze äich noch imma Platt.

Zoom Schluß kann äich bekenne, äich wa nie en Engel,

awwa äich wa un bläiwe imma de Schmiete Häns ous Bengel.

*Das kursiv geschriebene o wird wie in Korn gesprochen, das normal geschriebene o wie in Brot.

Textquelle: Alftalchronik 1992 / 1993